Bülent Ortaçgil’in “Pencere Önü Çiçeği” şarkısını “konfor
alanı” terimiyle birlikte de düşünebiliriz. Konfor alanı hayatının büyük bir bölümünü
içinde sürdürdüğün, kendini güvende hissettiği görünmez alandır. Her gün işe
giderken alışıla gelmiş trafik sıkışıklığı, arkadaş çevren, her zaman tercih
ettiğin yol vs. senin konfor alanını
oluşturur. Öyle bir alandır ki bu aslında çocukken daha genişken toplumsal
alışkanlıklara boyun eğdikçe bu alanı daraltırız. Keşfetmeyi , öğrenmeyi başarabilmek bu alanın sınırlarını
aşmaktan geçer. Ortaçgil’in “Pencere Önü Çiçeği” şarkısındaki anlatılan da, o
çiçeğin kendi konfor alanıdır bir nevi. Ortaçgil bu şarkıyı kendi fil dişi kulelerinde
saklanan entelektüel sınıfı eleştirmek için yazdığını söylese de, konfor alanı
içinde kendi sınırlarını aşamayan biz sıradan insanları da bu şarkıda görmemiz
mümkündür.
